Δρόμοι του Βόλου

Μιας και πιάσαμε τον Βόλο, την πόλη που ζώ δηλαδή, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην κατάσταση που επικρατεί στους δρόμους της.
Παιδιά δεν παιζόμαστε... Όποιος δεν έχει τζιπ την πάτησε. Δεν υπάρχει μέτρο ασφάλτου που να μην είναι μπαλωμένο ξανά και ξανά.
Καλά, έτσι και έκανες το λάθος και πήρες κανένα αυτοκίνητο με σκληρή ανάρτηση, ας πρόσεχες. Είσαι για τον ορθοπεδικό εσύ και για πέταμα το αυτοκίνητο.
Όποιος θέλει σκάβει όπου θέλει, όποτε θέλει και στο τέλος πετάει ένα εντελώς άτεχνο μπάλωμα επίσης όποτε θέλει και αν θέλει. Τίποτα δεν ελέγχεται, κανείς δεν τιμωρείται.
Θα προχωρήσουνε λέει σε ασφαλτόστρωση κάποιων τμημάτων συγκεκριμένων οδών. Ρε μας δουλεύετε; Εδώ θέλει όλη η πόλη να ασφαλτοστρωθεί από την αρχή.
Ναι, αλλά, σου λέει ο άλλος, φτιάξαμε περιφερειακή οδό. Και εγώ ρωτάω: Τι φτιάξαμε; Και απαντώ: Την τύφλα μας τη μαύρη φτιάξαμε. Ποιός περιφεριακός ρε...
Αυτός που δεν τον ανοίγαμε γιατί, λέει, έπρεπε να στρωθεί ο αντιολισθητικός τάπητας και τελικά μετά από χρόνια τον ανοίξαμε χωρίς τον τάπητα; Τι περιμέναμε έχει καταλάβει κανείς;
Αυτός που κάθε 500 μέτρα έχει και ένα φανάρι που όταν είναι πράσινο το περνάς με σφιγμένα δάντια προσευχόμενος μην πεταχτεί κανείς και σε σκοτώσει;
Αυτός που φτιάχτηκε μόνο για αυτούς που έχονται από Λάρισα και πάνω αφού η Αθηνών θα ενωθεί μαζί του "του αγίου ποτέ";
Αυτός που σε πάει μέχρι τη γορίτσα και μετά σε χώνουν μέσα στα στενά και όποιος τα καταφέρει να βγεί στο στάδιο είναι άρχοντας (και δεν μιλάω για τους ντόπιους, σκεφτείτε και τους ξένους που δεν ξέρουν τους δρόμους)
Σαράντα χρόνια τούρκικα πέρασαν και δεν κατάφεραν να τον τελειώσουν τον κωλόδρομο. Τόσο άχρηστοι είναι όλοι τους.
Αλλά κι εμείς....εμείς που τους συντηρούμε τόσα χρόνια με την ψήφο μας. Τέτοιοι είμαστε και τέτοιοι μας αξίζουν.